Barok dönemde ustalığın temel yönleri şunları içeriyordu:
1. Teknik Yeterlilik:Virtüözler, hızlı ve hassas parmak hareketi, kusursuz artikülasyon ve karmaşık süslemeler ve süslemeleri kolaylıkla gerçekleştirme yeteneği gibi olağanüstü teknik beceriler sergiliyorlardı.
2. Enstrümantal Ustalık:Virtüözler, seçtikleri enstrüman hakkında derin bir anlayış sergilediler, onun tüm yeteneklerini keşfedip mümkün olduğu düşünülenin sınırlarını zorladılar.
3. Doğaçlama:Doğaçlama, Barok müzikte önemli bir rol oynadı ve virtüözler, temalar ve melodiler üzerinde kendiliğinden ayrıntılı varyasyonlar yaratma konusunda oldukça yetenekliydi.
4. Yorumlama ve İfade:Virtüöz performanslar genellikle icracının müzikalitesini, duyarlılığını ve çalım veya şarkı söyleme yoluyla duyguları aktarma yeteneğini sergileyen yorumlama seçimlerini içeriyordu.
5. Süsleme ve Süsleme:Virtüözler, yaratıcılıklarını ve bireyselliklerini yansıtan karmaşık süslemeler ve süslemeler ekleyerek parçalara sıklıkla kendi kişisel dokunuşlarını eklediler.
6. Kamu Performansı:Virtüözler düzenli olarak halka açık konserlerde ve resitallerde performans sergileyerek yetenekleri ve karizmalarıyla izleyicileri büyülediler.
7. Prestij ve Tanınma:Virtüözler kutlandı ve çok arandı, olağanüstü yetenekleri nedeniyle şöhret ve prestij kazandılar. Asil sarayların, zengin kişilerin ve müziksever kurumların himayesinden yararlandılar.
8. Etki ve Miras:Virtüöz müzisyenlerin ve bestecilerin başarıları Batı müziğinin gelişimi üzerinde kalıcı bir etki bıraktı. Yeni mükemmellik standartları belirlediler ve gelecek nesil müzisyenlere ilham verdiler.
Ünlü Barok virtüözlerin örnekleri arasında kemanda Arcangelo Corelli, klavsende Domenico Scarlatti ve daha sonraki Barok ve Romantik döneme geçiş sırasında piyanoda Franz Liszt yer alır. Bu müzisyenler sadece enstrümanlarının tekniklerini geliştirmekle kalmadı, aynı zamanda ustalıklarını sergileyen ve müzik tarihinde silinmez bir iz bırakan etkili eserler de bestelediler.