Susie, ölümünden sonra yavaş yavaş "arada kalan" yeni varoluşuyla yüzleşmeye başlar. Ailesini, sınıf arkadaşlarını ve arkadaşlarını onsuz hayatlarını sürdürürken gözlemliyor. Susie'nin bakış açısı masum bir gözlemciden daha olgun ve anlayışlı bir ruha doğru değişiyor.
Değişimi en çok sevdikleriyle etkileşim biçimlerinde belirgindir. Başlangıçta onlarla iletişim kurmakta zorlanıyor ve kendilerini hayatlarından soyutlanmış hissediyor. Ancak hikaye ilerledikçe Susie rüyalar, anılar ve vizyonlar aracılığıyla ailesine ve arkadaşlarına ulaşmayı öğrenir.
Üstelik Susie, kendi yaşamının ve ölümünün öneminin giderek daha fazla farkına varıyor. Her anın kıymetini bilmenin ve dolu dolu yaşamanın önemini anlamaya başlar. Bu yeni keşfedilen bilgelik, onun başkalarıyla olan etkileşimlerini şekillendirir ve onun kapanış ve şifa bulmasını sağlar.
Romanın sonunda Susie bir gözlemci ve koruyucu rolünü benimsemiştir. Aradaki varoluşunun amacını anlamaya başladı ve kurduğu bağlantılardan neşe bulmayı öğrendi. Susie'nin masum bir kızdan bilge ve şefkatli bir ruha dönüşümü romanın ana temalarından biridir ve yaşam ve ölümün getirebileceği derin değişiklikleri hatırlatmaktadır.