Caloris Planitia havzası, özellikle havzayı oluşturan çarpma olayının bir sonucu olarak oluştuğu düşünülen eşmerkezli halkalarıyla dikkat çekiyor. Çarpma sırasında fırlayan ve kırılan malzemeden oluşan bu halkalar, havzanın merkezinden dışarıya doğru yüzlerce kilometre boyunca uzanıyor. Halkalar en iyi havzanın kuzey kesiminde gözlemleniyor ve Merkür'ün çarpışma süreci ve sonrasındaki jeolojik evrimi hakkında önemli ipuçları sağlıyor.
Caloris Planitia, eşmerkezli halkalara ek olarak merkezi bir tepe noktası, bir dizi ikincil krater ve onu çevreleyen ejekta örtüsü gibi çarpışma havzalarıyla ilişkili diğer yüzey özelliklerini de sergiliyor. Havzanın merkezine yakın bir yerde bulunan merkezi zirvenin, çarpma sonrasında malzemenin geri sıçraması sonucu oluştuğu düşünülüyor. İkincil kraterler, birincil çarpışmadan çıkan enkazın oluşturduğu daha küçük kraterlerdir ve havzanın etrafına radyal bir düzende dağılmışlardır. Havzadan dışarıya doğru yüzlerce kilometre boyunca uzanan fırlatma örtüsü, çarpma sırasında fırlayan ve çevredeki yüzeye biriken malzemeden oluşuyor.