Bağlamsal olarak, Bahar Ayini bir bale olarak sipariş edildi ve prömiyeri 29 Mayıs 1913'te Paris'teki Théâtre des Champs-Élysées'de yapıldı. Balenin koreografisini Vaslav Nijinsky, set ve kostüm tasarımlarını ise Nicholas Roerich yaptı. Eser, alışılmadık ve son derece uyumsuz müziği, çığır açan koreografisi ve ilkel, paganist temaları nedeniyle galasında kargaşaya ve neredeyse isyana neden oldu.
Bahar Ayini'nin bağlamı birkaç temel hususu içerir:
1. Rus Folkloru ve Paganizmi: Stravinsky, eski Slav ve pagan ritüellerinden ve geleneklerinden, özellikle de sembolik bir yeniden doğuş olarak baharın kutlanmasından ilham aldı. Balenin konusu, bahar tanrısına kurban olarak seçilen genç bir kızın etrafında dönüyor.
2. Müzikal Yenilik: Stravinsky, Bahar Ayini'yle müzikal kompozisyonun sınırlarını zorladı. Daha önce hiç duyulmamış, ham, ilkel ve enerjik bir müzik dili yaratmak için yeni ve uyumsuz armoniler, düzensiz ritimler ve bir dizi vurmalı çalgı kullandı.
3. Koreografik Cesaret: Nijinsky'nin koreografisi müziğin ilkel ve dünyevi doğasını yansıtıyordu. Dansçılar, geleneksel bale tekniklerine meydan okuyan, zarafet ve zarafet geleneklerine meydan okuyan alışılmadık ve zorlu hareket sekansları sergilediler.
4. Tartışmalı Karşılama: Bahar Ayini'nin prömiyeri oldukça kutuplaşmış bir tepkiye yol açtı. Bazı seyirciler kakafoni müzik ve olağandışı hareketler karşısında şok oldu ve dehşete düştü, diğerleri ise bunun sanatsal önemini fark etti. Çalışmayı çevreleyen tartışmalar manşetlere taşındı ve eserin kötü şöhretine katkıda bulundu.
5. Sanatsal Miras: Bahar Ayini, 20. yüzyıl müzik ve dansının manzarasını değiştirdi. Onlarca yıl boyunca sayısız sanatçıya, müzisyene ve koreografa ilham vererek ve onları etkileyerek hem klasik hem de çağdaş sanat pratiklerinin gelişimi üzerinde kalıcı bir etki bıraktı.
Özünde, Bahar Ayini'nin bağlamı Rus kültürel gelenekleri, müzikal yenilikler, cesur koreografi, tartışmalar ve bunun sanat ve kültür dünyası üzerindeki anıtsal etkisiyle iç içe geçmiş durumda.