Farklı kültürel bağlamlarda dans ve doğa arasındaki etkileşime ilişkin bazı daha geniş görüşler şunlardır:
İlkel Dans: Yerli kültürlere ilişkin antropolojik çalışmalarda, erken dönem dans formları genellikle doğayla yakından bağlantılı ritüeller, törenler ve manevi uygulamalarla ilişkilendirilir. Sembolik jestler, hayvan hareketlerinin taklitleri ve doğal unsurların ifadeleri ortak özelliklerdir.
Etnik Danslar: Dünyanın farklı bölgelerinden gelen birçok geleneksel dans, doğayla olan kültürel bağlantıları sergiliyor. Hareketler ve ritimler manzaraları, tarımı, mevsimsel değişiklikleri ve hayvanlarla olan etkileşimleri yansıtır.
Çağdaş Dans: Modern dans uygulamalarında koreograflar ve sanatçılar insan hareketi ile doğal dünya arasındaki ilişkiyi keşfederler. Doğa genellikle temalara, koreografik yapılara ve toprak, su veya bitki materyalleri gibi doğal unsurların performanslara entegrasyonuna ilham kaynağı olur.
Bir Performans Alanı Olarak Doğa: Alana özgü dans gibi bazı çağdaş dans biçimleri, sanat ve çevreyi birleştirme çabasıyla doğal manzaralarda veya alışılmadık alanlarda gerçekleştirilir. Bu yaklaşım, insan hareketi ile doğal dünya arasındaki diyaloğu vurgulamayı amaçlamaktadır.
Eko-Dans: Eko-dans, ekolojik sorunları ele alan ve çevre bilincini teşvik eden dansı tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Dans yapmak sürdürülebilir uygulamaları içerir ve temalar doğanın korunması, iklim değişikliği ve ekolojik denge etrafında döner.
Doğada Hareket Doğaçlaması: Açık havada "Temas Doğaçlaması" veya "Arazi Sanatı" performansları gibi doğal ortamlarda doğaçlama dans, insan hareketinin çevreye göre kendiliğindenliğini vurgular.
Doğal dans tarihi ile insan ifadesi arasındaki bağlantıları incelerken kültürel bakış açılarının ve yaklaşımların çeşitliliğini kabul etmek önemlidir.