Diyotun kendisini gerçekten icat etmese de, 1934'te "Zener Arızası" olgusunu açıklayan bir makaleyi ilk teorileştiren ve yayınlayan ilk kişi oldu . Bu arıza, bir diyota güçlü bir ters sapma uygulandığında ortaya çıkar ve akımda ani bir artışa neden olur.
Bu teori, voltaj regülasyonu ve diğer uygulamalar için bu arıza fenomenini kullanan daha sonra Zener diyot olarak adlandırılan belirli bir diyot türünün geliştirilmesi için zemin hazırladı.
İlk pratik Zener diyotlarının, Zener teorisine dayanarak 1950'lerde Bell Laboratuvarları tarafından geliştirildiğini belirtmek önemlidir.