Oyunun başında, 1. perde, 1. sahnede, Demetrius'un Helena'ya olan eski aşkından söz ediyor ve şöyle diyor:“Ne bu antika masallar, ne de bu peri oyuncakları... Demetrius'un senin gözlerine değer verdiğine beni ikna ettikleri anda inanacağım. (Hermia)." Bu, Theseus'un bu tür hayali aşklara pek güvenmediğini ve Demetrius'un Helena'ya karşı aniden fikrinin değişmesine inanmanın zor olduğunu gösteriyor.
Ancak Theseus'un fikri oyun boyunca değişir, özellikle de düğün kutlamasında eğlence olarak sunulan "Pyramus ve Thisbe" gösterisinden sonra. Oyun içinde oyunu izlemek onun aşk ve romantik ilişkiler hakkındaki düşüncelerini etkiliyor gibi görünüyor.
Özellikle, 5. perde, sahne 1'de şöyle diyor:"Bu türün en iyileri yalnızca gölgelerdir; ve en kötüleri, eğer hayal gücü onları düzeltirse daha da kötü olmaz". Aşkın her zaman rasyonel olmadığını, yanılsamalar yaratabileceğini ve imkansızı somut hale getirebileceğini kabul ediyor. Bu kabul, Theseus'un gençliğin romantik arayışlarına bakış açısını yeniden gözden geçirme isteğini gösteriyor.
Ayrıca oyunun sonunda Demetrius'un Helena'ya olan sarsılmaz bağlılığı Theseus'un fikrini daha da yumuşatmış gibi görünüyor. Dış koşullar ne olursa olsun kişinin kalbinin sesini dinlemenin öneminin farkına varan Theseus, sonunda Hermia ve Lysander'a 4. Perde Sahne 1'de seni takip edeceğimi ve sonuna kadar liderlik edeceğimi söyleyerek onay verir; Çalıların ve devedikenilerin arasından; Kayaların ve taşların arasından her yere ulaşacak bir köprü olacağım
Genel olarak, Theses başlangıçta sevgilinin maceralarını mantıksız bularak görmezden gelirken, daha derinlemesine düşünmeye başlıyor. Onların sıkıntılarının ve karmaşıklıklarının sonuçta nasıl daha derin duygular ve gerçek bağlılıkla sonuçlandığına tanık olduktan sonra Theseus, aşkın gerçek doğası ve mantıksızlıkları hakkında hala bir miktar şüphecilik olsa da kararlarını destekler hale gelir.