1. Bilimsel Anlayış Eksikliği: Eski zamanlarda insanlar doğal dünya ve onun olguları hakkında sınırlı bir anlayışa sahipti. Açıklanamayan olaylar ve oluşumlar genellikle doğaüstü güçlere atfedilir. Bu durum, oyunlardaki doğaüstü unsurların seyirciler açısından daha inandırıcı ve korkutucu olmasını sağladı.
2. Dini İnançlar ve Hurafeler: Daha önceki toplumlar genellikle son derece dindardı ve birçok insan tanrılar, tanrıçalar, iblisler ve ruhlar gibi doğaüstü varlıkların varlığına dair güçlü inançlara sahipti. Doğaüstü unsurların yer aldığı oyunlar sıklıkla bu inanç ve korkulardan yararlanarak deneyimleri izleyiciler için duygusal açıdan daha etkili hale getiriyordu.
3. Sınırlı Şüphecilik: Şüphecilik ve rasyonel düşünme eski zamanlarda bugünkü kadar yaygın değildi. İnsanlar genellikle doğaüstü güçlerin varlığına, bunların geçerliliğini sorgulamadan inanmaya daha yatkındı. Bu, oyunlardaki doğaüstü unsurların izleyiciler için daha kolay kabul edilmesini ve korkutucu olmasını sağladı.
4. Kültürel Bağlam: Daha önceki zamanların kültürel bağlamı da önemli bir rol oynadı. Geleneksel folklor, efsaneler ve mitler genellikle doğaüstü temalar etrafında yoğunlaşıyordu. Nesilden nesile aktarılan bu hikayeler, doğaüstü varlıklara olan inancı güçlendiriyor ve oyunlarda bunların seyircide korku ve hayranlık uyandırmada daha etkili bir şekilde tasvir edilmesini sağlıyordu.
5. Tiyatro Teknikleri: Eski zamanlarda oyun yazarları ve tiyatro toplulukları, doğaüstü unsurların etkisini arttırmak için çeşitli teatral teknikler kullanıyorlardı. Bu teknikler, doğaüstü unsurların izleyicilere daha gerçekçi ve korkutucu görünmesini sağlayan, gizem ve korku duygusu yaratmak için ayrıntılı sahne efektleri, ışık, ses efektleri ve müzik içeriyordu.