Görme Kaybı :Oedipus, eylemlerinin lekelediği dünyanın görüntüsüne artık dayanamadığı için kendini kör eder. Kendi kendini kör etmesi, hayatına çöken karanlığı ve gerçekle yüzleşmeyi reddetmesini sembolize ediyor. Kendisini bu kadar yıkıcı bir kadere sürükleyen dünyayı dışladığı kasıtlı cehalet fikrini vurguluyor.
Vahiy :Oedipus'un körlüğü bir çeşit vahiy olarak görülebilir. Korkunç eylemlerde bulunmasına izin veren cehaleti ve ahlaki körlüğü yüzünden kör olmuştu. Kendini kör ederek gerçeğe ışık tutar ve eylemlerinin sonuçlarını görmesini engelleyen yanılsama perdesini ortadan kaldırır. Bu fiziksel körlük sayesinde kendi karakterine ve içine düştüğü kader ağına dair daha derin bir anlayış kazanır.
Ruhsal Karanlık :Kör etme aynı zamanda Oedipus'un iç karanlığını ve kafa karışıklığını da yansıtır. Farkında olmadan korkunç eylemler gerçekleştirmiştir ve kendi kendine empoze ettiği körlük, onun iç kargaşasına doğru düşüşü temsil etmektedir. Bu onun manevi acısını ve trajik koşullarının yol açtığı psikolojik hasarı yansıtıyor.
Işık ve Bilginin Zıtlığı :Oedipus'un kendi kendini kör etmesi, onun daha önceki hakikat ve bilgi arayışıyla tam bir tezat oluşturuyor. Laius'un ölümüyle ilgili gerçeği ortaya çıkarma arayışında olan Oedipus, farkında olmadan gizli geçmişini ortaya çıkaran bir aldatma ağını araştırır. Kör etme, onun amansız bilgi arayışı için ödediği bedeli vurguluyor ve onu dayanılmaz olduğu ortaya çıkan bir gerçekle karşı karşıya bırakıyor.
Trajik Kahraman :Oedipus'un kendini yaralaması, Yunan edebiyatındaki trajik kahraman kavramıyla örtüşmektedir. Trajik kahramanlar genellikle kendi eylemleri nedeniyle mahkum edilir ve şansları tersine döner, çöküş ve derin acılar yaşarlar. Oedipus'un kendi kendini kör etmesi, onun güçten ve onurdan düşüşünün aşırı doğasını sergiliyor ve Yunan dramasının merkezindeki trajik unsurları bünyesinde barındırıyor.
Sonuç olarak, Oedipus'un kendine zarar vermesinin sembolik önemi, onun psikolojik karanlığının, gizli gerçeklerin açığa çıkmasının ve talihsiz kaderinin bir sonucu olarak karşılaştığı trajik sonuçların temsilinde yatmaktadır. Bilgi, acı ve insan doğasının karmaşıklıkları arasındaki etkileşimin güçlü bir hatırlatıcısı olarak hizmet ediyor.