1. Manevi Körlük :Baba Abdullah'ın körlüğü manevi veya ahlaki bir körlüğe işaret ediyor. Vebanın varoluşsal ikilemleri temsil ettiği bir bağlamda, onun görememesi, Oran'daki insanların toplumlarını rahatsız eden ahlaki ve etik meselelere karşı kör olma şekillerini sembolize edebilir. Okuyucuları, sosyal ve duygusal rahatsızlıklara karşı kolektif mücadeleye ilişkin farkındalıklarını ve katılımlarını sorgulamaya davet ediyor.
2. Toplu Cehalet :Baba Abdalla'nın körlüğü aynı zamanda kolektif cehaleti veya vebanın ciddiyetini ve etkisini kabul etme konusundaki isteksizliği de temsil edebilir. Oran'ın pek çok sakini başlangıçta hastalığı inkar ediyor ya da önemsiz gibi gösteriyor; tıpkı kör bir kişinin yollarına çıkan engelleri inkar etmesi ya da görmezden gelmesi gibi. Bu, insanın rahatsız edici gerçeklere veya zor gerçeklere direnme eğilimini vurgular.
3. Marjinalleştirme :Yaşlı ve kör bir adam olan Baba Abdallas, Oran topluluğu içinde marjinal bir konuma sahiptir. Görme bozukluğu, başkalarının toplumdaki belirli bireyleri veya sorunları marjinalleştirme veya görmezden gelme şeklini yansıtıyor. Bu, savunmasız grupların karşılaştığı ayrımcılığa ve onların deneyimlerini ve ihtiyaçlarını göz ardı etme riskine ilişkin bir yorum görevi görebilir.
4. İç Mücadele :Baba Abdalla'nın körlüğü aynı zamanda bir iç mücadeleyi veya karanlığı da simgeliyor olabilir. Fiziksel bozukluğu, boğuştuğu psikolojik kargaşayı veya duygusal zorlukları temsil ediyor olabilir. Bu yorum, okuyucuları iç gözlem yapmaya ve dış zorlukların ötesinde karşılaşabilecekleri iç savaşları düşünmeye teşvik eder.
5. Empati ve Anlayış :Baba Abdalas kör olmasına rağmen derin bir bilgelik ve empati sergiliyor. Acı çekerken başkalarına öğüt veren ve teselli veren bir figür haline gelir. Bu, fiziksel sınırlamalara rağmen bireylerin hâlâ derin anlayış ve destek sağlayabileceği fikrini vurguluyor, okuyucuları görünüşün ötesine bakmaya ve insan ruhunun gücünü tanımaya teşvik ediyor.
Sonuç olarak, Baba Abdalla'nın Veba'daki körlüğü çok katmanlı sembolizmi temsil ediyor. Zor koşullar altında toplumsal körlük, cehalet, ötekileştirme, iç mücadeleler ve empatinin kalıcı gücü üzerine düşünmeyi teşvik eder.