1. Karanlık ve Aydınlık :İsmene sabahın karanlığında, şafaktan önce gelir. Işık ve karanlığın bu zıt görüntüleri, Ismene'nin kız kardeşi Antigone'nin eylemleriyle yüzleşirken karşılaştığı ahlaki mücadeleyi ve belirsiz sonuçları temsil ediyor.
2. Fırtına ve Kasırga :İsmene konuşurken önceki geceyi "fırtına" ve "fırtına" olarak tanımlıyor. Bu görüntüler olayların çalkantısını, duygusal çalkantıları ve Ismene ile Antigone'nin kendilerini içinde buldukları durumun yoğunluğunu aktarıyor.
3. Zincirler ve Tahviller :İsmene, kendisinin "aşkla bağlı" ve "kaderin zincirli" olduğundan bahsediyor. Bu metaforlar, kız kardeşine olan sadakati ile sonuçlarından duyduğu korku arasında kalan Ismene'nin hissettiği iç mücadeleyi ve dış kısıtlamaları akla getiriyor.
4. Gölgeler ve Hayaletler :İsmene, ölülerin "gölgeleri" ve geçmişin "hayaletleri" anlamına gelir. Bu imge, görünmeyen güçlerin varlığına, aile bağlarının gücüne ve karakterlerin seçimlerini ve eylemlerini şekillendiren atalardan kalma beklentilerin ağırlığına gönderme yapıyor.
5. Ateş ve Küller :Ismene, Antigone'nin zihnini yakan "alevlerden" ve babalarının lanetinden arta kalan "küllerden" söz eder. Bu görüntüler, duyguların yıkıcı gücünü, ailevi yüklerin ağırlığını ve karakterleri yutmakla ve yok etmekle tehdit eden eylemlerinin sonuçlarını sembolize ediyor.
Sofokles, bu çeşitli imge biçimlerini kullanarak, sahnenin duygusal etkisini artıran ve karakterlerin motivasyonlarına ve mücadelelerine derinlik katan zengin ve çağrıştırıcı bir atmosfer yaratır.