Ayrılma teorisi, daha sonraki yaşamda sosyal desteğin önemini gözden kaçırdığı için de eleştirildi.
- Jerrome ve Manheimer'a (1984) göre, ayrılma teorisi, yaşlı yetişkinlerin davranışlarını şekillendirmede sosyal çevre ve fırsatlar gibi *dışsal değişkenlerin* rolünü yeterince dikkate almamıştır.
- Ayrılmanın mutlaka kaçınılmaz veya arzu edilir bir durum olmadığını ve yaşlı yetişkinlerin, fırsat bulduklarında aktif kalabileceklerini ve sosyal hayata katılabileceklerini ileri sürüyorlar.
- Ayrıca, teorinin öne sürdüğü gibi, ayrılmanın psikolojik bir iyilik belirtisi olmayabileceğini, daha ziyade yaşlı yetişkinleri toplumdan uzaklaştıran sosyal güçlere bir yanıt olabileceğini öne sürüyorlar.