Willy sık sık sattığı ürünlerden duyduğu hayal kırıklığını dile getiriyor ve bu ürünleri "çöp" ve "berbat" olarak nitelendiriyor. Çökmekte olan bir toplumun sembolü olarak gördüğü bu malların dayanıklılığı ve güvenilirliğinin olmayışından yakınıyor. Bu eleştiri, Willy'nin ailesinin geçimini sağlayamayacağını ve her zaman hayalini kurduğu başarıyı elde edemeyeceğini hissettiği için kendi değersizlik ve başarısızlık duygusunu yansıtıyor.
Willy, sattığı tüketim mallarından memnun olmamasına rağmen satıcı olarak işine derinden bağlı. Ona çok az tatmin getirse ve çok büyük duygusal sıkıntıya neden olsa da, bunu finansal istikrara ve sosyal statüye ulaşmanın tek yolu olarak görüyor. Willy'nin satış işine olan güveni, idealizmi ile pragmatik gerçekliği arasındaki ikilemi vurguluyor. Deneyimleri materyalizm ve yüzeysel değerlerle yönetilen bir toplumun acı gerçeğini ortaya çıkarsa da, sıkı çalışmanın ve kararlılığın başarıya yol açabileceği inancına tutunuyor.
Bu ironi aynı zamanda oyundaki yanılsama ve kendini kandırma temasını da vurguluyor. Willy, mutsuzluğuna katkıda bulunan temel sorunlarla yüzleşmeyi reddediyor ve bunun yerine başarısızlıklarından dolayı tüketim mallarının kalitesi gibi dış faktörleri suçlamayı seçiyor. İroniktir ki, onun yanılsamalarını sürdüren ve kendi sınırlılıkları ve modern toplumun karmaşıklıkları ile yüzleşmesini engelleyen de tam da bu iştir.