* "sessiz adam" aslında sessiz değil: Sean başlangıçta yalnız, ayrılmış bir birey olarak tasvir ediliyor, ancak hikaye ilerledikçe, zaman zaman oldukça gürültülü, iddialı ve hatta şiddetli olduğu gösteriliyor. Eylemleri genellikle yansıttığı "sessiz" imajla doğrudan çelişen tutku ve öfke tarafından yönlendirilir.
* Sessizliği bir cephedir: Sean'ın sessizliği ve rezervi gerçek doğasının bir yansıması değildir. O, geçmiş travma ile perili bir adam, kayıp bir ruh arayan teselli ve kurtuluş. Sessizliği, duygusal kargaşasını ve taşıdığı iç kargaşayı gizleyen bir kalkan görevi görür.
* Sesini şiddetle bulur: Sean'ın sesini bulma yolculuğu alışılmadık. Mary Kate hakkını iddia etmek için fiziksel güç kullanıyor ve nihayetinde sessiz tefekkür yerine eylemleriyle sesini ve öz güvenini buluyor.
* Aşk arayışı çatışmaya yol açar: Sean sevgi ve bağlantı ararken, bunu başarma yöntemleri çatışma ve saldırganlığı içerir. Mary Kate'in evlilikte eli için savaşıyor, topluluk içinde bir yarık yaratıyor ve daha fazla kaosa neden oluyor.
* Film şiddeti romantikleştiriyor: "Sessiz Adam" Sean'ın şiddetli eylemlerini komedi ve neredeyse kutlama ışığında tasvir ederken, neden oldukları potansiyel sonuçları ve travmayı görmezden gelir. Şiddetin bu yüceltilmesi, filmin barış ve sessiz bulma temaları göz önüne alındığında büyük bir ironidir.
Özetle, "Sessiz Adam" daki ironi, Sean'ın dış kişiliği ile iç mücadeleleri arasındaki eşitsizlikte yatmaktadır. Sessizlik arayan ama sesini çatışma yoluyla bulan bir adamdır ve sevgi arayışı şiddetle iç içe geçer. Filmin şiddetin romantikleşmesi genel ironiyi daha da artırıyor.