1. Aile Bağlarına Vurgu:Konuşmada Antigone'nin ölen kardeşleri Polyneikes ve Eteokles'e olan derin sevgisi ve bağlılığı vurgulanmaktadır. Cesetlerini terk etmeyi reddetmesi, onun güçlü aile bağlarını ve ölüleri kendi inanç ve geleneklerine göre onurlandırmanın önemini gösteriyor.
2. Keder ve Hayal Kırıklığının İfade Edilmesi:Antigone'nin sözleri, kardeşlerinin trajik kaderinden, çektiği acılardan ve çaresizlik duygusundan duyduğu acıyı ve ıstırabı aktarır. Onun duygusal durumu seyircide empati uyandırıyor çünkü seyirci onun acısını anlıyor ve çaresiz eylemlerini anlayabiliyor.
3. Hukukun Adaletsizliği:Konuşma, Kreon'un dayattığı, Polyneikes'in gömülmesini yasaklayan sert ve adaletsiz yasaya ışık tutuyor. İzleyici, Antigone'nin bu yasaya karşı direnişinin meydan okumadan ya da isyandan değil, ahlaki prensiplerinden ve kardeşine hürmet etme arzusundan kaynaklandığını algılayabilmektedir.
4. Fedakarlık ve Özveri:Antigone'nin konuşması, kardeşi ve değerleri uğruna kendini feda etmeye istekli olduğunu ortaya koymaktadır. Eylemlerinin potansiyel cezasını korkmadan kabul ediyor, bu da onun görevine özverili bağlılığını gösteriyor.
5. Creon ile zıtlık:Antigone'nin duygusal kırılganlığı ile Creon'un soğuk ve acımasız duruşunun yan yana getirilmesiyle seyirci, karakterler arasındaki keskin zıtlığı görebilir. Antigone'nin insanlığı ve empatisi, Creon'un sert ve boyun eğmez tavrıyla karşılaştırıldığında daha belirgin hale gelir.
Genel olarak konuşma, aşk, keder ve dini görev duygusuyla hareket eden çok boyutlu bir karakter sunarak Antigone'ye sempati yaratıyor. Duyguları ile Creon'un uzlaşmazlığı arasındaki zıtlık, oyundaki sempatik tasvirini daha da güçlendiriyor.