İtalyan soneleri 14 dizeden, İngilizce soneleri ise 16 dizeden oluşur.
İtalyan soneleri, ABBA ABBA kafiye şemasına sahip iki dörtlükten (her biri 4 satır) ve CDC DCD veya CCD CCD kafiye şemasına sahip iki tercetten (her biri 3 satır) oluşan özel bir kafiye şemasına sahiptir. İngilizce soneler farklı bir kafiye şemasına uyar:ABAB CDCD EFEF GG.
İtalyan sonelerinde geleneksel olarak sekizinci satırdan sonra şiirin temasının değiştiği veya zıt bir fikrin ortaya çıktığı bir "dönüş" veya "volta" bulunur. Bu, daha az net bir bölünmeye sahip olabilen İngiliz sonelerinde daha az belirgindir.
İtalyan sonelerinde zorunlu bir ölçü biçimi bulunmamakla birlikte (iambik pentametre gibi geleneksel formlar yaygın olarak kullanılsa da), İngilizce soneler ağırlıklı olarak her satırda beş iamb'den (vurgusuz-vurgulu heceler) oluşan şiirsel bir ritim olan iambik pentametre ile yazılır. .
Son olarak, İtalyan soneleri, 13. yüzyılda ortaya çıkan ve Dante Alighieri ve Petrarch gibi şairler tarafından popüler hale gelen, İtalya'daki birincil sone biçimiydi. Öte yandan İngiliz soneleri, Rönesans döneminde İngiltere'de geliştirildi ve özellikle Henry Howard, Surrey Kontu ve Sir Thomas Wyatt gibi şairler tarafından popüler hale getirildi.