Ode, "Zeus'un karşı konulamaz ellerinde şimşekleri kullandığı" ve "gök gürültüsünün kudreti dünyayı sarstığı" gibi, en güçlü güçlerin bile kadere tabi olduğunu vurguluyor. Bu tasvir, ilahi güçlerin insan varoluşu üzerindeki hakimiyetini pekiştiriyor.
Koro aynı zamanda insan yaşamının geçici doğasını ve sonuçta unutulmaya mahkum olan başarılarını da yansıtıyor. İnsanın kadere karşı gösterdiği çabanın beyhudeliği şu dizede dokunaklı bir şekilde ifade edilmektedir:"Çünkü ölümlülerin umutları kısadır ve iyi şansa sahip olanlar çok geçmeden tökezleyip düşerler." Bu, yaşamın geçici ve öngörülemez doğasını aktarıyor ve büyük kader şemasında insan mücadelelerinin önemsizliğini vurguluyor.
Böylece Kaside 1, Antigone'de gelişen trajediye zemin hazırlıyor ve karakterlerin, tanrılar tarafından örülmüş kaçınılmaz bir kader ağına yakalandığını öne sürüyor. Bu, yaklaşmakta olan felaketin ve ilahi düzene meydan okuma girişimlerinin beyhudeliğinin habercisidir, böylece oyunun temalarının etkisini ve yankısını derinleştirir.