Her iki sonedeki konuşmacılar hangi bakımdan benzer?

Hem William Shakespeare'in Sonnet 18'inde hem de Edmund Spenser'ın Sonnet 29'unda, konuşmacılar şiirlerinin konularına olan derin hayranlıklarını ve sevgilerini ifade ediyorlar. Sevdiklerinin fiziki güzelliğini, faziletlerini, vasıflarını övmek için zengin ve yüce bir dil kullanırlar. Her iki sone de sevginin dayanma ve zamanın sınırlamalarını aşma gücünü vurguluyor. Konuşmacılar aşklarının ölümsüzlüğüne ve şiirsel övgülerinin kalıcı etkisine güveniyorlar. Güzel sözleriyle sevdiklerinin güzelliğini ve değerliliğini ölümsüzleştirmeyi amaçlarlar. İmgeler ve temalardaki belirli farklılıklara rağmen, her iki sonede de konuşmacıları birbirine bağlayan bağlılık ve hayranlık duygusu vardır.