Yaşam ve ölümün anlamını düşünüyor:
* Varlığın amacını sorgulayarak, hayatın "ses ve öfkeyle dolu bir aptal tarafından anlatılan bir hikaye olup olmadığını sormak, hiçbir şey ifade etmiyor."
* Hayatı bir "yürüyüş gölgesi", "fakir bir oyuncu" ve "kısa bir mum" ile karşılaştırır.
* Ölümün kaçınılmazlığı ve insanlara aşıladığı korkuyu yansıtır.
Durumunu ve hareket edememesini lisansladı:
* Claudius'tan intikam almadığı için kendisini "haydut ve köylü köle" olarak adlandırarak keder ve kararsızlığı tarafından sıkışıp kalmış hissediyor.
* Sorumluluğunun ağırlığı ve eylemlerinin sonuçları korkusu ile mücadele eder.
* Kendi akıl sağlığından şüphe ediyor ve korkuları kederi tarafından kızdırmaktan korkuyor.
Bir oyun oynamaya karar verir:
* Bir oyunu Claudius'un suçluluğunu test etmenin bir yolu olarak kullanmaya ve şüphelerini doğrulayacak şekilde tepki verip vermediğini görmeye karar verir.
* Bunun ona harekete geçmesi ve nihayet intikam alması gereken kanıtları sağlayacağına inanıyor.
Tiyatro ve aldatmacanın gücünü yansıtıyor:
* Aktörlerin duyguları manipüle etme ve yanılsamalar yaratma yeteneğini kabul eder.
* Tiyatronun gerçeği ortaya çıkarmak ve ikiyüzlülüğü ortaya çıkarmak için güçlü bir araç olma potansiyelini görüyor.
Genel olarak, Hamlet'in Yasaya 2, Sahne 2'deki soliloku, varoluşsal sorular, kişisel kargaşa ve adalet için bir susuzlukla boğuşan derin sıkıntılı ve içgözlemli bir karakter ortaya koyuyor.