1. Kibirden Alçakgönüllülüğe :Oyunun başında Oedipus, çöküşüne yol açan trajik bir kusur olan kibir sergiliyor. Kendi muhakemesine aşırı güvenir ve ortaya çıkan uyarıları veya şüpheleri dikkate almaz. Geçmişiyle ilgili gerçekler ortaya çıktıkça Oedipus'un gururu yerini tevazuya ve öz farkındalığa bırakır.
2. Gerçek Kimliğinin Keşfi :Oedipus'un gerçek ebeveyninin ortaya çıkışı oyunda çok önemli bir ana işaret ediyor. Bilmeden babası Laius'u öldürdüğünü ve annesi Jocasta ile evlendiğini öğrenir. Bu şok edici keşif inançlarını yerle bir eder ve kusursuz geçmişine dair yanılsamayı yok eder.
3. Körlüğün Farkına Varılması :Oedipus hem mecazi hem de gerçek anlamda metaforik körlüğünün farkına varır. Kökenleriyle ilgili gerçeği ve eylemlerinin sonuçlarını görememişti ama şimdi trajik kaderine dair daha derin bir anlayışa sahip.
4. Kendini Cezalandırma :Suçluluk ve utanç duygusuna kapılan Oedipus, kendi gözlerini oyarak kendini cezalandırır. Bu hareket, içinde bulunduğu durumun korkunç gerçekliğiyle ve içsel işkencesiyle yüzleşmeyi reddetmesini sembolize ediyor.
5. Sürgün :Oedipus, artık uygun bir hükümdar olamayacağını kabul ederek Thebes'i terk edip sürgüne gitmeyi seçer. Bu karar, onun eylemlerinin sorumluluğunu kabul ettiğini ve Thebes'i daha fazla acıdan koruma arzusunu yansıtıyor.
Özünde, Oedipus'un oyun boyunca yolculuğu, kibirden alçakgönüllülüğe, cehaletten bilgiye ve gururdan kendini cezalandırmaya doğru derin bir dönüşümle işaretlenir. Acı çekmesi ve kendini gerçekleştirmesi yoluyla, insanın gururunun ve cehaletinin sonuçları hakkında değerli dersler veren trajik bir kahraman olarak ortaya çıkıyor.