İşte Shakespeare'in seyircisinin bir oyunun başlangıcını anlayabileceği birkaç yol:
1. Trompetler veya Davullar: Gösterinin başlamasından hemen önce kısa bir trompet veya davul tantanasının çalınması alışılmış bir şeydi. Bu, izleyicinin dikkatini hemen çekecek ve gösterinin başlamak üzere olduğunun sinyalini verecektir.
2. Giriş veya Koro: Pek çok Shakespeare oyunu bir önsöz veya koro ile başlar. Önsöz tipik olarak, oyuna kısa bir giriş sağlayan, sahneyi hazırlayan ve temel anlatı bağlamını oluşturan, genellikle "koro" olarak bilinen bir karakter tarafından yapılan kısa bir konuşmadır. Seyirci bunu oyunun başlangıcının açık bir göstergesi olarak kabul edecektir.
3. Oyuncuların Girişi: Oyuncular rollerini üstlenmek için sahneye girdiklerinde bunu genellikle törensel veya ritüel bir şekilde yapıyorlardı. Seyirci sahnedeki bu hareketi oyunun resmen başladığına dair bir işaret olarak anlayacaktır.
4. İzleyici Katılımı: Shakespeare'in zamanında seyirci performansta çok daha etkileşimli bir rol oynuyordu. Çoğunlukla oyuncularla ve karakterlerle sözlü tepkiler, tezahüratlar ve kahkahalarla etkileşime giriyorlardı. Oyunun başlangıcında seyirci katılımının artması gösterinin devam ettiğinin bir başka göstergesiydi.
5. Aydınlatma Koşulları: Shakespeare tiyatrolarının aydınlatması sınırlı olsa da, bazı görsel işaretler yine de performansın başlangıcını işaret edebiliyordu. Örneğin Shakespeare'in pek çok oyununun sahnelendiği Globe Tiyatrosu'nun çatısı gün boyunca doğal ışığın içeri girmesine izin veriyordu. Gösteriler genellikle gün ışığında yapılıyordu ve gün batımıyla birlikte ışık koşullarındaki değişiklik oyunun başlangıcını gösteriyordu.
Bu ipuçlarının günümüzün geleneklerinden daha incelikli olduğunu hatırlamak önemlidir. Seyircinin teatral geleneklere aşinalığı, görsel ve işitsel ipuçlarına olan dikkatleri ve performansın kendisine aktif katılımları, bir Shakespeare oyununun ne zaman başladığını anlamalarına katkıda bulundu.