1. "Karanlığın prensi bir beyefendidir".
- Bu satır önceki satırdaki "Modo diye çağrıldı ve Mahu" ile kafiyeli.
- Kafiye, şeytanın asil unvanı olan "karanlığın prensi" ile onun gerçek kötü niyetli doğası arasındaki zıtlığı vurguluyor.
2. "Uykuda kan banyosu."
- Bu cümle "Kapıyı vurarak Duncan'ı uyandır!" sözüyle kafiyeli. önceki satırda.
- Kafiye, Duncan'ın uykusunda kapısını çalmanın aciliyetini ve potansiyel sonuçlarını vurguluyor.
3. "Sen çok öndesin / O en hızlı ceza kanadı yavaştır / Seni geçmek için."
- Bu üç dizenin hepsi birbiriyle kafiyeli olup bir tutarlılık ve birlik duygusu yaratır.
- Kafiye, Macbeth'in eylemleri ile olası herhangi bir ceza veya adalet arasındaki büyük mesafeyi vurgulamaktadır.
4. "Tüm büyük Neptün'ün okyanusu bu kanı mı yıkayacak / Elimden temizleyecek? Hayır; bu benim elim / Çok sayıda deniz enkarnadine dönüşecek / Yeşil olanı kırmızı yapacak."
- Bu dört dize, "kan", "el", "inkarnadin" ve "kırmızı"nın tamamı kafiyeli olan karmaşık kafiye desenleri sergiliyor.
- Kafiye, Macbeth'in çaresizliğini ve ellerinin herhangi bir temizleme ihtimalinin ötesinde, Duncan'ın kanıyla kalıcı olarak lekelendiğine olan inancını vurguluyor.
5. "Tüm itiraflardan bazılarını içeri almayı düşünmüştüm / Böylece yolumu yönlendiriyorum / Ama buldum, o nerede. Duyun beni, siz lütuf bakanları bizi koruyun!"
- Bu üç satır birbirleriyle kafiyeli olup, konuşmacının düşüncelerinde net bir bölünme ve değişim yaratır.
- Başlangıç satırları, sorumluluğu başkasının almasına izin verme planını akla getiriyor.
- Bununla birlikte, "yol" ve "dua" kafiyesinin ardından gelen "lütuf", ilahi koruma ve rehberlik arayışına doğru ani bir dönüşü vurgulamaktadır.
Shakespeare bu örneklerde kafiye kullanarak sahnedeki en önemli fikir ve duygulara dikkat çeker ve izleyicinin karakterleri ve onların ikilemlerini anlamasında kalıcı bir etki bırakır.