Bu, Kohlberg'in teorisinde ortaya konduğu şekliyle ahlaki gelişimin son aşamasıdır ve bireyin kendi değerlerine dayalı soyut ahlak ilkelerinin ortaya çıkmasına odaklanır. Kohlberg'e göre insanların yalnızca %10-15'i bu aşamaya ulaşabiliyor.
Ahlaki kararlar toplumun kuralları veya bireysel çıkarlardan ziyade evrensel insan haklarına ve adalete saygı gibi soyut nedenlere dayanmaktadır.
Bu aşamadaki insanlar, kişisel koşulları veya kültürel normları ne olursa olsun, herkes için geçerli olan evrensel etik ilkelere uymaya inanırlar.
Bireyler doğruyu yanlıştan ayırmak için kendi ahlaki muhakeme becerilerini kullanırlar.
Gelenek sonrası ahlaki akıl yürütme örnekleri şunları içerir:
Evrensel etik ilkelere göre hareket etmek: Örneğin, bir kişi, yardım alan kimseyi kişisel olarak tanımamasına rağmen, ihtiyacı olan insanlara yardım eden bir hayır kurumuna para bağışlamayı seçebilir.
Başkalarının haklarına saygı duymak: Örneğin, birisi kendisini tehlikeye atmak anlamına gelse bile zorbalığa maruz kalan birinin yanında durabilir.
Kohlberg, gelenek sonrası aşamanın bir kişinin ulaşabileceği en yüksek ahlaki gelişim düzeyi olduğuna ve bunun yalnızca küçük bir azınlık tarafından başarılabileceğine inanıyordu.