Açık Hava Ortamı :Globe Tiyatrosu bir açık hava tiyatrosuydu, yani seyirciler elementlere maruz kalıyordu. Gösteriler gün boyunca, genellikle öğleden sonraları, doğal ışıktan yararlanmak için gerçekleştirildi. Yağmur, rüzgar ve hatta aşırı sıcaklıklar deneyimi etkileyebilir.
Ayakta veya Oturmak :Seyircilerin çoğu tiyatronun ortasındaki "avlu" veya "çukur" alanında duruyordu. Bu ayakta duran seyirciler "topraklılar" olarak biliniyordu ve en düşük giriş ücretini ödüyorlardı. Ayrıca sahnenin etrafında müşterilerin daha yüksek bir ücret karşılığında oturmayı seçebilecekleri ahşap galeriler veya oturma sıraları da vardı.
Sahneye Yakınlık :Globe Theatre'ın sahnesi nispeten küçüktü ve seyirciler oyunculara oldukça yakındı. Bu yakınlık, doğrudan etkileşime olanak sağladı ve sanatçılar ile izleyiciler arasında güçlü bir bağ duygusu yarattı.
İzleyici Katılımı :Globe Tiyatrosu, canlı atmosferi ve seyirci katılımıyla tanınıyordu. Groundling'ler özellikle yüksek sesle konuşuyorlardı, çoğu zaman aktörleri sıkıştırıyor ya da şarkılar ve korolarla katılıyorlardı. Bu katılım, performansların canlı ve interaktif olmasına katkı sağladı.
Basit Hazırlama :Shakespeare'in zamanındaki tiyatro yapımları ayrıntılı dekorlara veya ileri ışıklandırma tekniklerine sahip değildi. Odak noktası öncelikle oyuncuların performansları, kostümleri ve dekor kullanımıydı. Bununla birlikte Globe Theatre, oyunu geliştirmek için kapaklar, balkonlar ve basit platformlar gibi çeşitli teatral araçlar kullandı.
Sosyal Sahne :Tiyatroya katılmak Elizabeth dönemi Londra'sında sosyal bir etkinlikti. Globe Tiyatrosu soylular, tüccarlar, çıraklar ve hatta kadınlar da dahil olmak üzere toplumun her kesiminden farklı bir izleyici kitlesini kendine çekti (her ne kadar kimliklerini gizlemek için çoğu zaman maske takmak zorunda kalsalar da). İnsanlar sadece oyunları izlemek için değil, aynı zamanda sosyalleşmek, ağ kurmak ve kamusal söylemlere katılmak için de tiyatroya gidiyordu.
Genel olarak Globe Tiyatrosu'nda oturmak, topluluk duygusunu geliştiren ve performanslara aktif katılımı teşvik eden bir deneyimdi. Oyunların toplumun bir yansıması olarak hizmet ettiği ve eğlence, kahkaha ve düşündürücü tartışmalar sağladığı, Shakespeare döneminin canlı tiyatro kültürüne açılan bir pencereydi.