Şekil ve Yapı:
Bu dönemde tiyatroların çoğu yuvarlak veya dikdörtgen şeklindeydi ve ahşap veya diğer geçici malzemelerden yapılmıştı. Tipik olarak oldukça büyüktüler ve geniş bir izleyici kitlesini barındırıyorlardı. Bir ucunda yükseltilmiş sahne bulunan açık hava yapılarıydılar.
Oturma:
Bugün bildiğimiz haliyle oturma yeri yoktu. Seyirciler sahnenin önünde ayakta duruyor veya varsa basit banklara veya taburelere oturuyorlardı. En iyi koltuklar genellikle tiyatronun arka tarafında, sahneye en yakın yerde bulunuyordu.
Kitle:
Tiyatroya gitmek soylular, tüccarlar, zanaatkârlar ve hatta yoksullar da dahil olmak üzere tüm sosyal sınıflar arasında popülerdi. Oyunlara katılmak, her kökenden insan için bir tür eğlence ve sosyal bir etkinlikti.
Sahne ve Sahne:
Aşamalar nispeten çıplaktı ve manzara veya ayrıntılı setler açısından çok az şey vardı. Arka planlar genellikle boyalıydı veya basit kumaştan yapılmıştı. Zamanı, yeri ve karakteri belirtmek için aksesuarlar ve kostümler kullanıldı.
Aktörler ve Performans:
Bu dönemde aktörler yalnızca erkekti. Kadınların sahneye çıkmasına izin verilmedi. Erkek oyuncuların kadın rollerini oynadığı karşı cinsin kıyafetlerini giymek yaygındı. Performanslar genellikle doğası gereği tarihi, mitolojik veya komedi niteliğindeki oyunlardan oluşuyordu.
Aydınlatma:
Tiyatrolarda elektrikli aydınlatma yoktu, bu nedenle performanslar doğal gün ışığına dayanıyordu. Gösteriler genellikle mevcut ışıktan yararlanmak için öğleden sonra başlıyordu. Bazı durumlarda, özel efektler veya gece performansları için mumlar veya diğer yapay aydınlatma türleri kullanılmış olabilir.
Genel olarak Elizabeth dönemindeki tiyatrolar yapıları, oturma yerleri, sahne sanatları ve seyirci deneyimi açısından modern tiyatrolardan oldukça farklıydı. Dönemin sosyal, kültürel ve sanatsal duyarlılıklarını yansıttılar ve bugün bildiğimiz modern tiyatronun gelişiminin temelini attılar.