20. yüzyılın başlarında tiyatrolar genellikle ahlaksızlık ve ahlaksızlığın yuvası olarak görülüyordu. Fuhuş, kumar ve diğer yasa dışı faaliyetlerle ilişkilendiriliyorlardı. Buna ek olarak, tiyatrolar genellikle aşırı kalabalıktı ve sağlıksızdı ve sıklıkla hastalıkların üreme alanıydı.
Bu kaygılar sonucunda birçok il ve ilçede yerel yetkililer tiyatroları kapatmaya ya da faaliyetlerini kısıtlamaya çalıştı. Bazı durumlarda bunu yapmakta başarılı oldular. Ancak diğer durumlarda tiyatro sahiplerinin ve halkın direnişiyle karşılaştılar.
Tiyatroların toplumdaki rolüne ilişkin tartışmalar uzun yıllar devam etti. Sonunda tiyatrolar meşru bir eğlence biçimi olarak kabul edildi ve Amerikan kültürünün önemli bir parçası haline geldi.