1. Belirsizlik ve Belirsizlik: Sofokles, oyun boyunca ustalıkla bir belirsizlik ve belirsizlik atmosferi yaratır. Oedipus'un ebeveynliği ve geçmişi hakkındaki gerçek yavaş yavaş ortaya çıkıyor ve izleyicinin nihai sonuç hakkında tahmin yürütmesine ve merak etmesine neden oluyor. Bu belirsizlik gerilimin artmasına ve izleyicinin olay örgüsünün çözümünü sabırsızlıkla beklemesine neden oluyor.
2. Dramatik İroni: Sofokles dramatik ironiyi büyük bir etkiyle kullanıyor; burada izleyiciler, karakterlerin kendilerinin farkında olmadığı bazı önemli bilgileri biliyor. Seyirci, Oedipus'un geçmişi ve eylemleri hakkında daha fazla bilgi edindikçe, Oedipus'un gerçeği keşfedeceği ve yaptıklarının sonuçlarıyla yüzleşeceği anı tahmin ederken gerilim de artıyor.
3. Zirve Anları: Oyun, gerilimi artıran birkaç doruk noktasına doğru ilerliyor. Oedipus ile Teiresias'ın yüzleşmesi, Jocasta'nın itirafıyla gerçeğin ortaya çıkması ve Oedipus'un kendini kör ettiği son sahne, seyirciyi yerlerinden eden güçlü ve merak uyandırıcı anlardır.
4. Karakter Karmaşıklığı: Oyundaki karakterler, özellikle de Oedipus'un kendisi karmaşık ve çok boyutludur. Onun trajik kusuru, gerçeği arayışı ve sonunda düşüşü izleyicinin onunla empati kurmasını sağlarken aynı zamanda eylemlerinden dehşete düşmesine neden oluyor. Bu duygusal karmaşıklık, izleyicinin adalet arzusu ile Oedipus'a duyduğu acıma arasında kalması nedeniyle gerilime derinlik katıyor.
5. İlerleme Hızı ve Yapı: Sofokles oyunu dikkatli bir şekilde ilerletiyor, gerilimi yavaş yavaş artırıyor ve ardından yüksek drama anlarında serbest bırakıyor. Oyunun yapısı, dönemeçleri ve dönüşleriyle aynı zamanda genel gerilime de katkıda bulunuyor ve izleyiciyi hikayenin sonunda nasıl çözüleceğinden emin olamıyor.
Genel olarak, Sofokles'in becerikli hikaye anlatımı, dramatik ironi kullanımı, karmaşık karakterler ve iyi yapılandırılmış olay örgüsü, onun oyun boyunca gerilimi etkili bir şekilde sürdürmesine ve izleyiciyi sonuna kadar büyülemesine olanak tanıyor.