Bütün dünya bir sahne,
Ve tüm erkekler ve kadınlar sadece oyuncu.
Çıkışları ve girişleri var,
Ve zamanında bir adam birçok rol oynuyor. . . .
Romeo hayatı bir tiyatro oyununa benzetiyor. Dünyayı bir tiyatro, insanları da hayatları boyunca sahneye girip çıkan ve çeşitli roller oynayan oyuncular olarak hayal ediyor. Bu kibir, yaşamın bir performans olduğu fikrini vurguluyor ve insanların sıklıkla maske taktığını ve farklı durumlarda farklı roller oynadıklarını öne sürüyor.