1. Güvenilirliğin Oluşturulması:
Shakespeare, Macbeth'i cesur ve saygı duyulan bir savaşçı olarak tanıtarak karaktere karşı bir güvenilirlik ve hayranlık duygusu yaratır. Bu ilk olumlu tasvir, Macbeth'in karakterinin oyun boyunca ahlaki bir düşüşe geçmesini daha etkili hale getiriyor.
2. Trajik Etkiyi Artırmak:
Macbeth'in başlangıçtaki asil nitelikleri ile daha sonra tiranlığa ve kötülüğe düşüşü arasındaki karşıtlık, oyunun trajik etkisini artırıyor. Seyirci, bir zamanlar onurlu bir adamın düşüşüne tanık olurken daha derin bir acıma ve dehşet duygusu hissediyor.
3. Dramatik Gerilim Yaratmak:
Macbeth'in başlangıçtaki kahramanlığı, onun doğuştan gelen iyiliği ile gücün yozlaştırıcı etkisi arasında dramatik bir gerilim oluşturur. Bu çatışma olay örgüsünü ileriye taşıyor ve izleyicinin karakterin yolculuğuna bağlı kalmasını sağlıyor.
4. Hırsın Rolünü Vurgulamak:
Shakespeare, Macbeth'i cesur ve asil bir figür olarak tanıtarak hırsın ve kontrolsüz arzunun gücünü vurguluyor. Erdemli bireylerin bile güç ve kişisel kazanç peşinde koşarak nasıl yozlaşabileceğini gösteriyor.
5. Gelecekteki Olayların Habercisi Olmak:
Macbeth'in başlangıçtaki cesareti daha sonraki çöküşünün habercisidir. Cadıların kehanetleri ve onlara verdiği tepki, kahramanca eylemleriyle övülse de, içinde gizlenen potansiyel karanlığın ipuçlarını veriyor.
Genel olarak, Macbeth'i başlangıçta cesur ve onurlu bir asker olarak sunmak, karakterinin karmaşıklığını ve trajik boyutlarını vurguluyor, dramatik gerilimi yoğunlaştırıyor ve oyun boyunca geçirdiği dönüşümün etkisini artırıyor.