Prospero'nun Bağışlaması:
- Milan'ın gerçek Dükü Prospero, uzlaşmayı ve intikamı sağlamak için büyülü bir adada bir dizi etkinlik düzenledi. Düklüğünü gasp eden ve onu sürgüne zorlayan kardeşi Antonio'yu affeder.
- Prospero intikam arzusunu kabul eder ama sonunda Antonio'yu ve onun suç ortaklarını, Napoli Kralı Alonso'yu ve Antonio'nun kardeşi Sebastian'ı affetmeyi seçer. Onları geçmişteki suçlarından dolayı affeder ve krallıklarına huzur içinde dönmelerine izin verir.
Caliban'ın Tövbesi:
- Prospero tarafından köleleştirilen adanın yerli sakini Caliban, önceki düşmanlığından ve isyan girişimlerinden dolayı içten bir pişmanlık duyduğunu ifade eder. Caliban'ın fikrinin değişmesinden etkilenen Prospero, onu affeder ve onu kölelikten kurtarır.
Ferdinand ve Miranda'nın Aşkı:
- Prospero'nun kızı Miranda ve Napoli Prensi Ferdinand oyun sırasında birbirlerine derinden aşık olurlar. Prospero'nun birleşmelerine karşı ilk direnişi, Miranda'yı koruma ve Ferdinand'ın babası Alonso'dan intikam alma arzusundan kaynaklanıyor.
- Ancak Prospero sonunda evliliklerini onaylar ve Miranda ile Ferdinand arasındaki gerçek sevgiyi iyileşmenin ve uzlaşmanın sembolü olarak görerek Alonso'yu affeder.
Son Söz ve Uzlaşma:
- Prospero'nun söylediği sonsözde doğrudan izleyiciye sesleniyor ve uyguladığı "kaba büyü" ve illüzyonlardan dolayı af diliyor. Seyirciyi, tüm kin ve düşmanlıkları ortadan kaldırmak, bağışlama ve nezaket ruhunu teşvik etmek için kendisine katılmaya davet ediyor.
- Oyun, Prospero'nun büyülü asasını kırması ve doğaüstü güçlerinden vazgeçmesiyle sona erer. Bu hareket onun kontrolü teslim etmesini ve büyü ve intikam dünyasını geride bırakarak sıradan dünyaya dönme isteğini simgeliyor.
Genel olarak, "Fırtına"daki affetme teması şefkatin, uzlaşmanın gücünü ve barış ve kişisel gelişim uğruna geçmişteki şikayetlerden kurtulma yeteneğini vurguluyor.