1. Korku (Phobos):
- Acımasızlık ve Otorite: Creon otoritesini demir yumrukla kurar. Fermanlarını uygulamak için ölüm de dahil olmak üzere sert cezaları kullanmaya istekli olduğunu gösteriyor. Bu, Thebes vatandaşları arasında korku ve yıldırma duygusu yaratıyor.
- Tanrılara meydan okumak: Creon'un, Antigone'nin kardeşi Polyneikes'i gömmesine izin vermeyerek tanrıların kanunlarına karşı gelmesi seyircinin korkusunu artırıyor. Kibri, kendisini ilahi düzenin üstünde gördüğünü gösteriyor ve bu da eylemlerinin sonuçlarıyla ilgili endişeleri artırıyor.
- Ödünsüz Duruş: Creon'un tavsiyeleri dinlemeyi veya kararlarını yeniden gözden geçirmeyi reddetmesi, onun esnek olmayan doğasını vurguluyor. Bu uzlaşmazlık onu tehlikeli ve öngörülemez gösteriyor, izleyicinin eylemlerinin sonuçlarına ilişkin korkusunu yoğunlaştırıyor.
2. Yazık (Eleos):
- Körlük ve Yanlış Yargılama: Creon'un trajik kusuru, kendi hatalarına karşı körlüğünde yatmaktadır. Başkalarının bilgeliğini fark edemiyor ve hatalı kararlarına inatla bağlı kalıyor, bu da feci sonuçlara yol açıyor. Bu, onun düşüşüne tanık olan izleyicilerde acıma duygusu uyandırıyor.
- Acı ve Kayıp: Creon'un eylemleri hem kendisi hem de ailesi için büyük acılara ve kayıplara yol açar. Antigone, Haemon ve Eurydice'in doğrudan ya da dolaylı olarak Creon'un Entscheidungen'inden kaynaklanan ölümleri seyircide bir acıma ve sempati duygusu yaratır.
- Hatanın Tanınması: Oyunun bazı yorumlarında Creon sonunda hatalarının farkına varır ve pişmanlık duyar. Kibirden kişisel farkındalığa olan bu geçiş, onun gururlu bir hükümdardan kırılmış bir adama dönüşümüne tanık olan izleyicilerde acıma hissini uyandırıyor.
Creon, korku ve acıma unsurlarını birleştirerek karmaşık ve ilgi çekici bir trajik kahramana dönüşüyor ve izleyicide çeşitli duygular uyandırıyor. Karakteri, aşırı gururun, katılığın ve ilahi yasayı hiçe saymanın sonuçlarını göstererek izleyicide bir katarsis ve insanlık durumu üzerine düşünme duygusu bırakıyor.