* "Ne zaman ölecek,
Onu al ve küçük yıldızlara ayır,
Ve cennetin yüzünü çok güzel yapacak
Bütün dünya geceye aşık olacak
Ve cafcaflı güneşe tapmayın." (Romeo, Perde III, Sahne II)
Bu metafor Romeo'nun güzelliğini yıldızlara benzetiyor ve onun gece gökyüzünü gündüzden daha güzel hale getirebilecek kadar güzel olduğunu öne sürüyor.
* "Ama tatlım, şuradaki pencereden hangi ışık giriyor?
Doğudur ve Juliet güneştir." (Romeo, Perde II, Sahne II)
Bu metafor Juliet'i güneşe benzetiyor ve onun Romeo'nun dünyasındaki ışığın ve güzelliğin kaynağı olduğunu öne sürüyor.
* "Ey Romeo, Romeo, neden Romeo'sun sen?
Babanı inkar et ve ismini reddet;
Ya da eğer istemiyorsan, aşkıma yemin et,
Ve artık Capulet olmayacağım." (Juliet, Perde II, Sahne II)
Bu metafor, Juliet'in Romeo'ya olan sevgisini kendi kimliğinin inkarına benzetiyor ve Juliet'in onun için her şeyden vazgeçmeye hazır olduğunu gösteriyor.
* "Bu şiddetli zevklerin şiddetli sonları var,
Ve zaferlerinde ateş ve barut gibi ölürler,
Ki onlar öpüştükçe tüketir." (Romeo, Perde II, Sahne VI)
Bu metafor, Romeo ve Juliet arasındaki aşkı, her ikisini de tüketen bir öpücükle karşılaştırıyor ve aşklarının sonuçta yıkıcı olduğunu öne sürüyor.
* "Benim bereketim denizler kadar sınırsızdır,
Sevgim o kadar derin ki; sana ne kadar çok verirsem,
Ne kadar çok bende varsa, ikisi de sonsuzdur." (Juliet, Perde II, Sahne II)
Bu metafor, Juliet'in Romeo'ya olan aşkını denize benzeterek aşkın derin ve tükenmez olduğunu düşündürür.