Kibir (Aşırı Gurur): Antigone, kanunları çiğnemek ve kralın emirlerine karşı gelmek anlamına gelse de, kardeşini gömme konusunda inatla ısrar ederek kibir sergiler. Kendi doğruluk duygusunu abartıyor ve devletin gücünü küçümsüyor.
Peripeteia (Talihin Tersine Dönmesi): Antigone'nin kaderi, Creon'un onun emirlerine uymadığını ve Polynices'i gömdüğünü keşfetmesiyle ani ve beklenmedik bir değişime uğrar. Bu onun tutuklanmasına ve sonunda ölümüne yol açar.
Anagnorisis (Tanıma): Antigone, yaptıklarının sonuçlarının ve kendisini bekleyen trajik kaderin farkına varır. Creon'a meydan okumakla hata yaptığını kabul ediyor ve devletin gücünü kabul ediyor.
Katarsis (Arınma): Seyirci, Antigone'nin trajik çöküşüne tanık olurken acıma ve korku duygusu yaşıyor. Onun çektiği acılar aracılığıyla izleyiciye ılımlılığın, otoriteye saygının önemi ve aşırı gurur ve inatçılığın sonuçları hatırlatılıyor.
Asil Nitelikler: Trajik kusuruna rağmen Antigone, ailesine olan sevgisi ve sadakatiyle motive olan asil bir karakterdir. Kardeşini onurlandırmak ve ahlaki ilkelerini sürdürmek için kendi hayatını feda etmeye hazırdır. Cesareti ve kararlılığı onu oyunda sempatik bir figür haline getiriyor.
Bu unsurlar bir araya gelerek Antigone'u trajik bir kahramanın klasik bir örneği haline getiriyor. Hikayesi bize aşırı gurur ve inatçılığın tehlikelerini, yaşamda denge ve ölçülü olmanın önemini, otoriteye ve ahlaki normlara karşı gelmenin yol açabileceği trajik sonuçları hatırlatıyor.