1. Kibir ve Ölümcül Kusur: Brutus'un ölümcül kusuru onun çöküşüne yol açan aşırı idealizminde yatmaktadır. Niyetinin saf olduğuna ve Roma'nın iyiliği için Sezar'ı ortadan kaldırmanın gerekli olduğuna inanıyor. Ancak idealizmi, eylemlerinin potansiyel sonuçlarına ve ortaya çıkan öngörülemeyen olaylara karşı onu kör ediyor.
2. Karakter Karmaşıklığı: Brutus karmaşık ve iyi gelişmiş bir karakterdir. O yalnızca erdemli ya da kötü niyetli değildir; daha ziyade birbiriyle çelişen motivasyonları ve duyguları olan bir insandır. Sezar'a olan sadakati, Roma'ya olan aşkı ve görev duygusu arasındaki mücadelesi onun iç çalkantılarını gözler önüne seriyor.
3. Çöküş ve Geri Dönüş: Brutus'un Sezar'a karşı komploya katılma kararı sonuçta onun çöküşüne yol açar. Suikastın ardından Mark Antony'nin hitabet becerilerinin gücünü ve halkın Sezar'a olan sevgisini hafife aldığını fark eder. Eylemlerinin istenmeyen sonuçlarıyla yüzleşmek zorunda kalır ve sonuçta yenilgi ve ölümle sonuçlanır.
4. Tanıma ve Katarsis: Brutus, hatalarının derin bir anlayışını kazanır ve ölümünden önce bir anlık kendini gerçekleştirme deneyimi yaşar. Eylemlerinin sonuçta uğruna savaştığı davaya zarar verdiğini kabul ediyor. Bu tanıma seyircide bir acıma ve katarsis duygusu uyandırır.
5. Asil Niyetler: Trajik kusuruna rağmen Brutus asil niyetlerle hareket ediyor. Eylemlerinin Roma Cumhuriyeti'ni korumak ve Sezar'ın bir tiran olmasını engellemek için gerekli olduğuna gerçekten inanıyor. Bencilliği ve ideallerine olan bağlılığı onu sempatik bir karakter haline getiriyor.
6. Duygusal Etki: Brutus'un trajik düşüşü seyircide güçlü bir duygusal tepki uyandırıyor. Onun mücadeleleri, seçimleri ve nihai başarısızlığı, trajik kahraman arketipinin merkezinde yer alan unsurlar olan acıma ve korku duygusunu yaratır.
Bu nedenle, Brutus oyunun ana kahramanı olmasa da karakter yapısı, kusurları ve trajik kaderi, onu "Julius Caesar"daki trajik kahraman rolü için güçlü bir rakip haline getiriyor.