1. Yanlış Kimlik: Hamlet, Polonius'un annesi Gertrude ile konuştuğunu duyduğunda bir goblenin arkasına saklanıyor. Hamlet, Polonius'un babasını öldürmekten şüphelendiği amcası ve üvey babası Claudius olduğuna inanıyor. Öfkeyle, Hamlet kılıcını goblenin içinden geçirerek Polonius'u öldürür.
2. İntikam ve Öfke: Hamlet, taht ve babasının hayatını çaldığına inandığı Claudius'a karşı intikam arzusu ile derinden tüketilir. Öfke ve keder tarafından yönlendirilen eylemleri paranoya ve çarpık bir adalet duygusu tarafından bulutlanmıştır.
3. Zihinsel istikrarsızlık: Hamlet'in zihin durumu zaten kırılgan, keder ve belirsizlik ile işaretlenmiş. Gerçekliği illüzyondan ayırt etmek için mücadele ederek onu döküntü eylemlerine ve yanlış yargılara karşı savunmasız hale getirir.
4. "Mousetrap" oyun: Hamlet'in bir kralın zehirlendiğini tasvir eden "Mousetrap" oyunun sahnelenmesi, Claudius'un suçluluğunu ortaya çıkarmayı amaçladı. Polonius'un oyun sırasında varlığı, Hamlet'in arsaya katılımından şüphelenmesine ve öfkesini daha da körüklemesine yol açar.
5. Dramatik ironi: Seyirci, Polonius'un Claudius olmadığını biliyor ve olay yerine bir trajedi katmanı ekliyor. Hamlet'in kederi ve yanlış yargılamadan kaynaklanan eylemlerinin trajik sonuçlarını vurgular.
Dikkat etmek önemlidir: Oyun, insan doğasının karmaşıklıklarını, özellikle de akıl ve tutkunun etkileşimini araştırıyor. Hamlet'in eylemleri dürtüsel ve hatta acımasız görünse de, derinlemesine bir adalet ihtiyacından ve duygusal kargaşasının ağırlığından kaynaklanıyorlar.