2. Sosyal durum: Elizabeth toplumunda oyunculara pek saygı duyulmuyordu. Çoğunlukla serseri veya düzenbaz olarak görülüyorlardı ve meslekleri itibarsız kabul ediliyordu. Ancak bazı oyuncular, özellikle de kraliyet sarayında performans sergileyenler şöhret ve saygı kazanmayı başardı.
3. Tur şirketleri: Rönesans dönemindeki aktörlerin çoğu turne şirketlerinin üyeleriydi. Bu şirketler kasabadan kasabaya seyahat ederek hanlarda, belediye binalarında ve diğer kamusal alanlarda performans sergiliyorlardı. Genellikle tek bir günde birden fazla oyun sergiliyorlardı ve oyuncuların çeşitli rolleri oynayacak kadar çok yönlü olmaları gerekiyordu.
4. Doğaçlama: Rönesans dönemindeki aktörlerin yetenekli doğaçlamacılar olması bekleniyordu. Çoğunlukla anında diyalog oluşturmak zorunda kalıyorlardı ve hatta bazen şarkı söylemeleri, dans etmeleri veya akrobasi yapmaları bile isteniyordu.
5. Tiyatro kongreleri: Elizabeth dönemi sahnesi modern tiyatrodan çok farklı bir yerdi. Perde yoktu ve oyuncular, etrafı seyircilerle çevrili yükseltilmiş bir platformda performans sergiliyorlardı. Setler minimum düzeydeydi ve oyuncuların farklı konumların yanılsamasını yaratmak için hayal güçlerini kullanmaları gerekiyordu.
Zorluklara rağmen Rönesans döneminde oyunculuk canlı ve heyecan verici bir meslekti. Bu, büyük bir yenilik ve deney dönemiydi ve bu dönemde çalışan oyuncular, dünyanın en kalıcı tiyatro eserlerinden bazılarının yaratılmasına yardımcı oldu.