Ancak cadılardan kehaneti aldıktan sonra Macbeth'in karakteri değişmeye başlar. Giderek daha hırslı hale gelir ve güç arzusuyla hareket eder. Hedeflerine ulaşmak için şiddet ve ihanet eylemleri gerçekleştirmeye hazırdır. Macbeth zalim ve acımasız hale gelir ve eylemleri sadece kendisinin değil, etrafındakilerin de hayatlarını mahveder.
Macbeth'in karakterinin belirleyici yönlerinden biri suçluluk duygusu ve pişmanlığıdır. Duncan'ı öldürdükten sonra suçluluk ve dehşet duygusuna kapılır. Gece terörü, halüsinasyonlar ve diğer duygusal ve psikolojik sıkıntı belirtileri yaşıyor. Macbeth'in iç mücadeleleri, güç arzusu ile yaptığı şeyin ahlaki açıdan yanlış olduğu bilgisi arasındaki iç çatışmayı yansıtır.
Zalimliğine ve acımasızlığına rağmen Macbeth'in aynı zamanda sempatik bir karakter olduğu da gösteriliyor. Suçluluk duygusu yüzünden acı çekiyor ve eylemlerinin korkunç sonuçlarının farkında. Bazen pişmanlık duyduğunu ve yaptıklarının yükünden kurtulma arzusunu ifade eder. Bu karmaşıklık karakterine derinlik katıyor ve onu tek boyutlu bir kötü adamdan çok daha fazlası haline getiriyor.
Sonuç olarak, Macbeth psikolojik açıdan karmaşık ve iyi gelişmiş bir karakterdir ve sadık bir savaşçıdan yozlaşmış bir tirana dönüşümü oyunun temaları ve olay örgüsünde merkezi bir rol oynar. Karanlığa düşüşü ve suçluluk duygusuyla mücadelesi hırsın ve açgözlülüğün yıkıcı gücünü yansıtıyor ve izleyicide kalıcı bir etki bırakıyor.