1. Sosyal normlar: Elizabeth dönemi İngiltere'sinde kadınlar genellikle oyunlarda oyunculuk da dahil olmak üzere kamuya açık performanslardan dışlanıyordu. Kadınların sahneye çıkmasının uygunsuz olduğu düşünülüyordu ve rolleri genellikle genç erkek oyuncular tarafından oynanıyordu.
2. Ses kalitesi: Shakespeare'in kadın karakterlerinin çoğunluğu, yetişkin erkek oyuncuların ikna edici bir performans sergilemesi zor olabilecek yüksek ses aralıklarıyla yazılmıştır. Daha tiz sesleriyle daha genç erkek çocuklar bu rollere daha uygundu.
3. Çıraklık sistemi: Shakespeare'in zamanında oyunculuk şirketleri, genç erkeklerin bir tiyatro grubuna çırak olarak katıldığı ve kadın karakterler de dahil olmak üzere çeşitli rolleri gözlemleyip oynayarak oyunculuk zanaatını öğrendiği bir çıraklık sistemi altında çalışıyordu.
4. Karışık giyinme: Çapraz giyinme uygulaması Elizabeth dönemi tiyatrosunda yaygındı ve alışılmadık bir durum olarak görülmüyordu. Aktörler sıklıkla karşı cinsten karakterleri canlandırıyordu ve seyirci bu geleneği kabul etmiş ve tanımıştı.
5. İnanmanın ertelenmesi: Elizabeth dönemi izleyicileri, inançsızlıklarını bir kenara bırakma ve kadın rollerini oynayan erkek oyuncular da dahil olmak üzere zamanın tiyatro geleneklerini kabul etme isteklilikleriyle biliniyordu. Oyuncunun fiziksel cinsiyetinden ziyade oyuncunun becerisine ve karakterin tasvirine odaklandılar.
Shakespeare'in oyunlarında kadın rollerini oynayan erkek aktörlerin yaşamı boyunca devam ettiğini ve kadınların İngiliz sahnesinde performans sergilemelerine nihayet izin verildiği 17. yüzyılın sonlarına kadar yaygın olarak kaldığını belirtmekte fayda var.