1. Topraklamalar: Topraklılar, sahnenin önündeki açık alanda duran kişilerdi. Bu en ucuz seçenekti ve fiyatı bir kuruştan (bugünkü parayla yaklaşık 1,50 sterline eşdeğer) iki kuruşa kadar değişiyordu.
2. Galeriler: Galeriler sahnenin yanlarında ve üstünde yer alan kapalı oturma alanlarından oluşuyordu. Topraklılara kıyasla elementlere karşı daha iyi koruma sağlıyorlardı ve fiyatlar konuma göre değişiyordu. Alt galeriler üst galerilere göre daha pahalıydı ve maliyeti iki kuruştan dört kuruşa kadar değişebiliyordu.
3. Özel Kutular: Bunlar tiyatronun arka tarafında yer alan kapalı oturma alanlarıydı. En fazla konforu ve mahremiyeti sağlıyorlardı ve genellikle zengin patronlara veya ziyarete gelen ileri gelenlere ayrılmışlardı. Özel bir locanın fiyatı önemli ölçüde değişebilir, ancak genellikle diğer oturma seçeneklerinin maliyetinden daha yüksekti.
4. Sahnedeki Tabureler: Sahnede oyuncuların hemen yanında sınırlı sayıda tabure mevcuttu. Bu tabureler oldukça beğenildi ve genellikle daha yüksek sosyal statüye sahip insanlara ayrıldı. Sahnede bir taburenin maliyeti muhtemelen oldukça yüksekti, ancak kesin fiyatla ilgili spesifik kayıtlar az.
Bu fiyatların yaklaşık olduğunu ve enflasyon ve belirli oyunların popülaritesi gibi faktörler nedeniyle zaman içinde dalgalanabileceğini unutmamak önemlidir. Ek olarak, bazen çocuklara ve çıraklar veya askerler gibi belirli sosyal gruplara da indirimler sunuluyordu.