Başlangıçta Macbeth sadık ve yiğit bir general olarak tasvir edilir ve Kral Duncan tarafından savaştaki cesaretinden dolayı kutlanır. İlk sahnede onu hem akranları hem de kralı tarafından saygı duyulan, cesur ve onurlu bir birey olarak tasvir ediliyor. Ancak üç cadıyla karşılaşması onun zihnine hırs tohumları eker ve kendisi de kral olma ihtimalini düşünmeye başlar.
İki sahne ilerledikçe Macbeth'in karakterinde önemli bir dönüşüme tanık oluyoruz. Güç arzusu onu tüketir ve amacına ulaşmak için iğrenç eylemlerde bulunmaya istekli olur. Konumunu güvence altına almak ve geleceğini korumak için gerekli olduğuna kendini inandırarak eylemlerini rasyonelleştirir. Ancak vicdanı ona ağır gelmeye başlar ve suçluluk, pişmanlık ve korku duyguları yaşamaya başlar.
Kral Duncan'ın öldürülmesi, Macbeth'in ahlaki çöküşünde dönüm noktasıdır. Eylem tamamlandıktan sonra paranoyaklaşır, vizyonlar ve halüsinasyonlar onu rahatsız eder. Ahlak ve insanlık duygusunu kaybeder, acımasız ve zalim olur. Lady Macbeth'le olan etkileşimleri, onların eylemlerinden giderek daha fazla rahatsız olurken ve sonunda deliliğe yenik düşerken, onun ahlaki çöküşünün boyutunu daha da ortaya koyuyor.
Sonuç olarak, 1. ve 2. sahneler Macbeth'in gözden düştüğünü gösteriyor. Asil ve saygın bir savaşçı olarak başlar ancak karanlık arzularına ve kötülüğün etkisine yenik düşer. Ahlaki çöküşü, cinayet işlemeye istekli olmasında, empati ve suçluluk duygusunu kaybetmesinde ve deliliğe düşmesinde açıkça görülmektedir. Bu hızlı dönüşüm, oyunun sonraki perdelerinde ortaya çıkan trajik sonuçlara zemin hazırlıyor.