Geçmiş: Shakespeare'in tarih oyunlarının çoğu, İngiliz ve Roma tarihinin gerçek tarihi olaylarına ve figürlerine dayanmaktadır. Örneğin, "V. Henry", Kral V. Henry'nin hayatını konu alırken, "Julius Caesar", Roma diktatörünün suikastını çevreleyen olayları dramatize ediyor.
Plutarkhos'un Hayatı: Shakespeare, antik Yunan biyografi yazarı Plutarch'ın "Paralel Yaşamlar" adlı eserinden ilham aldı. Bu biyografi koleksiyonu, Shakespeare'e "Antonius ve Kleopatra" ve "Coriolanus" gibi birçok oyunu için materyal sağladı.
Boccaccio'nun "Decameron:" Shakespeare, İtalyan kısa romanlarından oluşan bu koleksiyondaki öyküleri "Hırçın Kızın Evcilleştirilmesi" ve "Sonu İyi Biten Her Şey Güzel" gibi oyunlar için uyarladı.
Ovid'in "Dönüşümleri:" Bu antik Roma mitolojik şiiri, Shakespeare'in "Titus Andronicus" ve "Bir Yaz Gecesi Rüyası" gibi oyunlarına kaynak teşkil etti.
Holinshed'in "Günlükleri:" Shakespeare aralarında "Kral Lear", "Macbeth" ve "Cymbeline"in de bulunduğu tarih oyunları için Raphael Holinshed'in "İngiltere, İskoçya ve İrlanda Günlükleri"ni referans olarak kullandı.
Folklor ve Edebiyat: Shakespeare, geleneksel halk masallarından, baladlardan ve diğer edebi eserlerden unsurları oyunlarına dahil etti. Örneğin, "Fırtına" folklor unsurları içerirken, "Venedik Taciri" bir İtalyan kısa romanından alınan bir hikayeye dayanmaktadır.
Kendi Gözlemleri ve Deneyimleri: Shakespeare ayrıca karakterlerini ve hikayelerini yaratmak için kendi yaşam deneyimlerinden ve insan doğasına ilişkin gözlemlerinden yararlandı. Eserleri insan duygularına, motivasyonlarına ve çatışmalarına dair anlayışını yansıtıyor.
Shakespeare'in sıklıkla birden fazla kaynağı birleştirip uyarlayarak bunları benzersiz ve yenilikçi edebiyat eserlerine dönüştürdüğünü belirtmekte fayda var. Oyunları, dünya çapındaki izleyicileri büyülemeye devam eden dil ustalığını, şiirsel ifadeyi ve hikaye anlatma becerilerini sergiledi.