Kadınların sahneye çıkmasına izin verilmemesinin birkaç nedeni vardı. Bunun bir nedeni, kadınların toplum içinde erkeklerin önünde görünmesinin utanmazlık olarak görülmesiydi. Bu inanış, kadınların iffetli ve iffetli olması gerektiği, sahneye çıkmanın onları erkeklerin bakışına maruz bırakacağı düşüncesine dayanıyordu.
Kadınların sahneye çıkmasına izin verilmemesinin bir diğer nedeni de bunun erkek mesleği olarak görülmesiydi. Oyunculuk vasıflı bir meslek olarak görülüyordu ve kadınların erkeklerle aynı beceri seviyesine ulaşamayacağına inanılıyordu. Bu inanç aynı zamanda kadınların entelektüel olarak erkeklerden daha aşağı olduğu fikrine de dayanıyordu.
Son olarak kadınların sahneye çıkmasına izin verilmemesinin pratik bir nedeni de vardı. Shakespeare'in zamanında tiyatro toplulukları genellikle gezici topluluklardı ve şirketlerinde kadınların bulunması onlar için kesinlikle pratik değildi. Kadınların ayrı konaklama ve refakatçilere ihtiyacı olacaktı ve seyahat sırasında saldırılara karşı daha savunmasız olacaklardı.
Bu faktörlerin bir sonucu olarak Shakespeare'in oyunlarındaki kadın rollerinin tamamı erkekler tarafından oynanıyordu. Bazı erkekler kadın rollerini oynamakta uzmanlaşmıştı ve onlara "erkek oyuncu" deniyordu. Bu oyuncular genellikle henüz sakalları çıkmamış genç erkeklerdi ve kadınları sahnede ikna edici bir şekilde canlandırmayı başardılar.
Kadın rollerini oynamak için erkekleri kullanma uygulaması İngiltere'de 1660'taki Restorasyon'a kadar devam etti. Restorasyon'dan sonra nihayet kadınların sahnede oynamasına izin verildi ve kısa sürede tiyatronun en popüler aktörlerinden biri haline geldiler.