Genel Giriş: En ucuz koltuklar sahnenin önündeki ayakta durma odası bölümü olan "groundlings" bölgesinde bulunuyordu. Topraklılara kabul maliyeti genellikle bir kuruş (bir kuruş) ile iki peni (iki peni) arasında değişiyordu. Bu, halk için en uygun fiyatlı seçenekti.
Galeriler: Galeriler veya tiyatronun üst katları sahnenin daha iyi görülmesini sağlıyordu. Galerilere girişin maliyeti tipik olarak topraklılardan daha yüksekti; iki peni ile altı peni (altı peni) arasında değişiyordu. Bu koltuklar tüccarlar ve zanaatkarlar da dahil olmak üzere orta sınıf arasında popülerdi.
Kutular: En seçkin ve pahalı koltuklar, sahnenin her iki yanında bulunan özel odalar olan localardı. Bir kutunun maliyeti, kutunun boyutuna ve konumuna bağlı olarak birkaç şilin ile bir pound veya daha fazla arasında değişebilir. Bu koltuklar genellikle zengin soylulara, aristokratlara ve kraliyet ailesine ayrılmıştı.
Sezon Biletleri: Bazı tiyatroseverler, daha düşük maliyetle birden fazla gösteriye katılmalarına olanak tanıyan sezon geçiş kartlarını satın almayı tercih etti. Bu geçiş kartları genellikle pound başına 10 şilin civarındadır ve tiyatro sezonunun başında satın alınabilir.
Bu fiyatların yaklaşık olduğunu ve belirli oyunlara ve diğer faktörlere bağlı olarak değişebileceğini unutmamak önemlidir. Ayrıca 16. ve 17. yüzyıllarda paranın satın alma gücü bugüne göre farklıydı, dolayısıyla bu fiyatların o tarihsel bağlamda farklı bir önemi olması gerekirdi.