Rondo Alla Turca'nın zorluk derecesi, icracının beceri ve tecrübesine göre değişebilmektedir. Hızlı bir tempoya ve çeşitli teknik zorluklara sahip, nispeten hızlı ve canlı bir parçadır. İşte zorluğuna katkıda bulunan birkaç faktör:
1. Parmak tekniği: Parça, yüksek derecede el becerisi ve koordinasyon gerektiren hızlı ve karmaşık parmak geçişlerine sahiptir. Sağ ve sol ellerin sürekli değişimi, özellikle hızlı tempoda zorlayıcı olabilir.
2. Ritim ve artikülasyon: Rondo Alla Turca senkoplu bir ritim ve marcato (vurgulu) artikülasyon tarzına sahiptir. Bu, istenen müzik efektini elde etmek için icracının zamanlaması ve vurgulaması üzerinde hassas kontrole sahip olmasını gerektirir.
3. Dinamik aralık: Parçanın dinamikleri yumuşaktan (piyano) yüksek sese (forte) kadar ani ve zıt değişiklikler içeriyor. Bu, icracının müziğin etkileyici doğasını ortaya çıkarmak için dokunuşu ve dinamikleri üzerinde iyi bir kontrole sahip olmasını gerektirir.
4. Pedal çevirme: Bu parçada notaları birleştirmek ve düzgün bir legato çizgisi oluşturmak için sürdürme pedalının etkili kullanımı çok önemlidir. Ancak aşırı kullanım veya yanlış pedal çevirme dokuyu bulandırabilir ve müziğin net olmayan bir ses çıkarmasına neden olabilir.
5. Ezberleme: Bir performans parçası olarak Rondo Alla Turca genellikle notalar olmadan çalınır, bu da icracının notalar ve cümleler için güçlü bir hafızaya sahip olmasını gerektirir.
Genel olarak, Rondo Alla Turca, Mozart'ın repertuarındaki teknik açıdan en zorlu parçalardan biri olarak görülmese de, onu etkili bir şekilde icra etmek için yine de sağlam bir teknik, iyi bir müzisyenlik ve detaylara dikkat gerektirir. Genellikle piyanistler için orta seviye bir parça olarak sınıflandırılır.