2. Rüyalar ve bilinçaltı: Sigmund Freud'dan ilham alan modernist, insan ruhunun gizli derinliklerini keşfetmek ve geleneksel gerçeklik kavramlarına meydan okumak için rüya sekanslarını, sembolizmi ve gerçeküstü görüntüleri birleştirdi.
3. Parçalanmış anlatılar: Modernistler genellikle doğrusal hikaye anlatımını reddettiler; bunun yerine bilinçaltının kopuk ve karmaşık doğasını yansıtan parçalı ve kopuk anlatıları tercih ettiler.
4. İç monolog: James Joyce'un "Ulysses" gibi modernizm romanları ayrıntılı iç monologlara yer vererek okuyucuların karakterlerin filtrelenmemiş ve karmaşık düşüncelerini anlamalarına olanak tanıyordu.
5. Mantıksız ve absürdün keşfi: Sanatçılar ve yazarlar mantıksızlık ve saçmalık temalarını araştırdılar. Bu, insan ruhunun bilinçdışı ve mantıksız kısımları hakkında psikanalizden gelen fikirlerle uyumludur.
6. Bireysellik Vurgusu: Modernist çalışmalar, Freud'un bireysel ruha odaklanmasını yansıtarak, bireylerin kolektif üzerindeki öznel deneyimlerini ve algılarını benimsedi.
7. Psikolojik Gerçekçilik: Edebiyat, psikanalitik incelemeyi yansıtarak karakterlerin iç düşüncelerini, duygularını ve güdülerini analiz ederek psikolojik gerçekçiliğe odaklandı.
8. Sembolizm ve Metafor: Rüyalar ve serbest çağrışımlar, modern yazarları derin psikolojik içgörüleri iletmek için sembolizm ve metaforlar kullanmaya yöneltti.
9. Mit ve Arketip: Modernistler kolektif bilinçdışına baktılar ve mitleri ve arketipik sembolleri kullanarak insan deneyiminin evrensel kalıplarından yararlandılar.
10. Yıkıcı ve Deneysel Formlar: Modernizm deneyi destekledi ve geleneksel yapıyı reddetti; psikanalizdeki beklentilerin yıkılmasına benzer şekilde, geleneksel düşünme ve ifade tarzlarının eleştirisini yansıtıyordu.