Brooke'un şiiri Shakespeare'in oyunu için önemli bir kaynak görevi gördü. Romeo ve Juliet'in ana olay örgüsünü, karakter adlarını ve genel hikaye akışını sağladı. Ancak Brooke'un versiyonu ile Shakespeare'in daha sonraki uyarlaması arasında dikkate değer farklılıklar vardır.
En önemli ayrımlardan biri anlatının tonu ve üslubudur. Brooke'un şiiri daha didaktik ve ahlaki bir yaklaşım benimsiyor ve aşırı tutkunun tehlikeleri ve aşkın yıkıcı sonuçları hakkında uyarıcı bir hikaye aktarmayı amaçlıyor. Şiir, Romeo ve Juliet'in fevri kararları sonucunda yaşadıkları trajik kaderi vurguluyor.
Buna karşılık Shakespeare'in oyunu şiirsel dili, dramatik yapısı ve canlı karakterizasyonuyla dikkat çekiyor. Shakespeare'in uyarlaması karakterlere daha fazla karmaşıklık katıyor ve onların duygusal derinliklerini, motivasyonlarını ve iç çatışmalarını araştırıyor. Oyun aynı zamanda aşk, kader, toplum ve bireysel arzular ile toplumsal beklentiler arasındaki etkileşimle ilgili daha incelikli temaları da tanıtıyor.
Shakespeare, Brooke'un şiirini uyarlarken, yeni karakterler, sahneler ve diyaloglar ekleyerek yaratıcı özgürlükler kullanıyor. Ayrıca son perdede hem Romeo hem de Juliet'in intihar etmesini sağlayarak orijinal sondan sapıyor. Bu değişiklikler Shakespeare'in oyunundaki artan trajedi duygusuna ve duygusal etkiye katkıda bulunuyor.
Brooke'un şiiri temel materyali sağlarken, Shakespeare'in dehası hikayeyi Batı edebiyatının kalıcı bir klasiğine dönüştürdü. Onun uyarlaması, Romeo ve Juliet masalının nihai versiyonu olarak kabul ediliyor ve orijinal Eski Açıklama'nın popülaritesini ve etkisini aşıyor.