1. Sanatsal İfade :Soneler Elizabeth dönemi İngiltere'sinde popülerdi ve Shakespeare muhtemelen bunları bir sanatsal ifade biçimi olarak görüyordu. Aşk, dostluk, ölümlülük ve zamanın doğası gibi çeşitli temaları keşfetmek için soneler kullandı.
2. Patronaj ve Adanmışlık :Sonelerin çoğu, genellikle "Adil Gençlik" veya "Bay W.H." olarak anılan genç bir adama adanmıştır. Bazı akademisyenler Shakespeare'in soneleri bu kişiden himaye veya iyilik kazanmak için yazdığına inanıyor. O zamanlar patronlara adanma yaygın bir uygulamaydı.
3. Dostluk ve Sevgi :Soneler hitap ettikleri kişiye karşı derin duyguları, sevgiyi ve hayranlığı ifade eder. Shakespeare ile "Adil Gençlik" arasındaki ilişkinin kesin doğası belirsiz olsa da, bazı bilim adamları bunun romantik bir dostluk olduğunu öne sürüyor.
4. Kendini Düşünme ve Kimlik :Shakespeare aşk, ölümlülük ve zamanın geçişi hakkındaki kendi düşünce ve duygularını keşfetmek için soneleri kullandı. Kişisel deneyimlerine ve hayata dair düşüncelerine dair içgörüler sunuyorlar.
5. Edebi Gelenekler :Sone formunun kendisi, belirli kafiye şemaları ve yapıları gibi belirli edebi geleneklere sahipti. Shakespeare bu gelenekleri denedi ve sonelerinde sınırlarını zorladı.
Shakespeare'in sonelerinin ardındaki kesin amacın tam olarak bilinmeyebileceğini ve yorum ve bilimsel tartışma konusu olmayı sürdürdüğünü belirtmek önemlidir.