1. Yaratılış ve Yıkım :Ateş, hayatın yaratılışı ve yok edilmesiyle yakından bağlantılıdır. Romanda Victor Frankenstein, yaratığını ateş kıvılcımlarını içeren bir elektrik deneyi kullanarak yaratıyor. Bu süreç, ilahi yaratma eylemini taklit eder, ancak feci sonuçlar doğurur. Ateş bu nedenle hem yaratma potansiyelini hem de onunla birlikte gelen yıkıcı gücü temsil eder.
2. Prometheus Efsanesi :Frankenstein'ın hikayesi, tanrılardan ateşi çalıp insanlığa veren Prometheus efsanesine paraleldir. Romanda Victor, yaşam yaratmak için doğal sınırlara meydan okuyarak benzer bir rol oynuyor. Prometheus'un ateş armağanının hem fayda hem de ceza getirmesi gibi, Victor'un canavarı yaratması da trajik sonuçlara yol açar.
3. Aydınlanma ve Bilgi :Ateş, bilgi arayışının ve Shelley'nin zamanında yaygın olan Aydınlanma ideallerinin bir metaforu olarak görülebilir. Ancak roman, ateşin nasıl hem aydınlatıcı hem de yıkıcı olabileceği gibi, potansiyel sonuçları anlamadan bilgi aramanın tehlikelerini de vurguluyor.
4. Işık ve Karanlık :Ateş ışık verir, karanlığı dağıtır ve dünyayı aydınlatır. Bu sembolizm, yaratığın bilinç kazanma ve dünyayı ateşin ışığı aracılığıyla deneyimleme biçiminde yansıtılmaktadır. Ancak yaratık aynı zamanda insan doğasının gizli veya bastırılmış yönlerini temsil eden karanlıkla da ilişkilendirilir.
5. Arıtma :Ateş çoğu zaman arınma ve dönüşümle ilişkilendirilir. Hikayede yaratık, ateşten sıcaklık ve kabul görmek istiyor ve bunun kendisini karşılaştığı acıdan ve reddedilmeden arındıracağını umuyor. Arınma ya da ateş aracılığıyla huzuru bulma arzusu yinelenen bir tema haline gelir.
Genel olarak Frankenstein'daki ateş, insan doğasının karmaşıklığını, bilgi arayışını ve hem yaratımın hem de yıkımın dönüştürücü gücünü sembolize eder. Romanın tamamındaki varlığı temalara derinlik katıyor ve yaratığın trajik anlatımını zenginleştiriyor.