- Önyargı ve ayrımcılığın reddi . Twain'in romanı, savaş öncesi Güney'de var olan ırkçılık ve ayrımcılığı güçlü bir şekilde tasvir ediyor ve okuyucularının bu önyargılara meydan okumak ve daha adil ve eşitlikçi bir toplum için çalışmak için ilham alacağını umuyordu.
- Tüm insanların doğasında var olan değerin daha fazla takdir edilmesi . Twain'in romanı, en dışlanmış ve en ezilen insanların bile değerli olduğunu ve saygıyla davranılmayı hak ettiğini gösteriyor. Okurlarının ırkı, sınıfı veya sosyal statüsü ne olursa olsun tüm insanlardaki insanlığı göreceklerini umuyordu.
- Daha güçlü bir şefkat ve empati duygusu . Twain'in romanı zulmün ve kayıtsızlığın yıkıcı etkilerini gösteriyor ve okuyucularının başkalarına karşı daha şefkatli ve empatik olmaya yönlendirileceğini umuyordu. Daha şefkatli bir toplumun daha adil ve barışçıl bir toplum olacağına inanıyordu.
- Özgürlük ve bağımsızlığa karşı daha büyük bir sevgi . Twain'in romanı insan ruhunun özgürlüğünü ve bağımsızlığını övüyor ve okuyucularının kendi özgürlükleri ve bağımsızlıkları için mücadele etme konusunda ilham alacağını umuyordu. Özgür ve bağımsız bir halkın daha müreffeh ve mutlu bir halk olacağına inanıyordu.
Bunlar, Mark Twain'in hicivinin teşvik edeceğini umduğu insan doğasındaki belirli değişikliklerden bazılarıydı. Romanının daha adil, eşitlikçi ve şefkatli bir toplum yaratmaya yardımcı olabileceğine inanıyordu.