On dört gergin dize, bir kafiye dokusu.
Üç kıta bu formu muhteşem bir şekilde süslüyor,
Her dörtlük kendi masalını yüce bir zamanda örüyor.
Ölçülen kadans ve yinelenen vuruşla,
İambik pentametre uçmaya başlıyor.
Bir şairin fırça darbeleri, kelimeler o kadar zengin bir şekilde buluşuyor ki,
Duyguları ruhani ışıkta boyamak.
Dörtlükler katman katman oluşuyor,
Temaları ortaya çıkarmak, düşünce ipliklerini birbirine bağlamak.
Mayıs ayının panayırı kadar canlı görüntüler çiçek açıyor,
Gizli bilgelikle dolu semboller ortaya çıkıyor.
Ve ardından dönüş, çok önemli bir nakarat,
Bir ton değişimi, bir vahiy kıvılcımı.
Son beyit sonenin zincirini mühürler,
Etkileyici bir gelişme, iz bırakıyor.
Öyleyse gelin bu sonenin sanatının tadını çıkaralım,
Onun uyumu, onun zarafeti, onun zamansız gücü.
Çünkü bu satırlarda duygular bir tablo buluyor,
İnsan kalbinin tatlı çiçeğinin aynası.